- linia wodna
- мор. ватерли́ния
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
linia — ż I, DCMs. linianii; lm D. linianii (linianij) 1. «twór geometryczny mający tylko jeden wymiar: długość; graficzne przedstawienie takiego tworu; kreska» Cienka, gruba linia. Linia pionowa, pozioma, poprzeczna, pochyła. Linia prosta, łamana,… … Słownik języka polskiego
pawęż — ż VI, DCMs. pawężży; lm M. pawężże, D. pawężży 1. reg. → pawąz 2. żegl. «płaskie, zwykle pionowe zakończenie rufy jachtu lub łodzi nad linią wodną» 3. hist. «prostokątna tarcza drewniana obita skórą lub blachą, ozdobiona malowidłami, używana w… … Słownik języka polskiego
taran — m IV, D. a, Ms. tarannie; lm M. y 1. hist. «w starożytności i średniowieczu: machina oblężnicza do burzenia murów, której główną częścią była belka o żelaznym zakończeniu, niekiedy mającym kształt baraniej głowy» 2. hist. «wystająca z dziobu… … Słownik języka polskiego
taran — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. a, Mc. tarannie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w starożytności i średniowieczu: rodzaj machiny do burzenia murów obleganych miast {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wodny — 1. «będący wodą, odnoszący się do wody cieczy» Basen, zbiornik wodny. Para wodna. ∆ Farba wodna → akwarela ∆ Znak wodny «znak na papierze w postaci półprzezroczystych liter lub rysunku, widoczny przy oglądaniu papieru pod światło» ∆ Roztwór wodny … Słownik języka polskiego
granica — ż II, DCMs. granicacy; lm D. granicaic 1. «linia zamykająca lub oddzielająca pewien określony obszar; kontur, zarys; linia oddzielająca terytorium jednego państwa od innych» Granica parceli, wsi, miasta, województwa. Granica zasięgu… … Słownik języka polskiego
arteria — ż I, DCMs. arteriarii; lm D. arteriarii (arteriaryj) 1. «ważna droga komunikacyjna lądowa (np. linia kolejowa, główna ulica miasta) lub wodna (np. kanał, rzeka), przystosowana do dużego ruchu pojazdów; szlak, trasa» Dawna, handlowa arteria.… … Słownik języka polskiego
droga — ż III, CMs. drodze; lm D. dróg 1. «wydzielony pas ziemi łączący poszczególne miejscowości lub punkty terenu, przystosowany do komunikacji» Droga leśna, polna, wiejska. Droga asfaltowa, brukowana, kamienista. Dobra, zła droga. Droga szeroka, wąska … Słownik języka polskiego